zaterdag 14 juli 2007
vrijdag 13 juli 2007
Campings - van 10 tot 500 nieuwe campingvrienden...
Bij deze iets over campings die we in alle soorten en maten bezoeken. Afhankelijk van de camping, de omgeving, het weer of andere redenen blijven we van 1 tot 5 nachten op zo`n gezellig weidje. De campings die wij tot nog toe bezocht hebben (16) variëren van 10 mede kampeerders tot 500 (waarvan 400 vaste plaatsen, hele families zijn dat, erg gezellig). En ze variëren van uitzicht op zee, een meer, een beek, bergen tot uitzicht op de volgende caravan....
En wie kampeert waar? In Frankrijk kwamen we veel nedelanders tegen (direct herkenbaar als je de camping op komt rijden, een van de weinige landen met gele nummerborden), in Italië kamperen veel duitsers, verdwaalde engelsen en in Zuid-Tirol weer veel nederlanders (misschien heeft dit ook te maken met speciale campings waar je korting krijgt in het voor seizoen, daar zijn natuurlijk altijd gele nummerborden te vinden!), in Kroatië zijn ook erg veel duitsers, italianen, oostenrijkers, slowaken, polen en tsjechen. En nu in Slovenië weer redelijk wat nederlanders, duitsers en italianen.
Hoewel de campings aan zee geweldig waren qua uitzicht (Mali Losinj, Krk, Paklencia) en het echt geweldig is om de ochtend te beginnen met een duik in het water, 10 meter van onze sleurhut vandaan, waren dit ook de grote massale campings. We keken hier welliswaar onze ogen uit, maar werden ook ietwat kriebelig van het hoge hutje mutje gehalte. En volgens mij slapen veel mensen op deze campings in hun zwembroek.....savonds om 23.00 uur lopen ze in hun zwembroek en ochtends om 7.00 uur weer.
Na zoveel campings zijn we natuurlijk volleerde gluurders geworden. Onopvallend achter onze zonnebrillen houden we alles goed in de gaten. Met paar woorden kunnen we elkaar uitleggen wie wat waar doet. En als we het echt niet kunnen zien wat achter ons gebeurd, vragen we Maud of ze ons kan vertellen hoe een caravan wordt ingeparkeerd....
Toppunt van blijdschap op een camping voor de kinderen is een eigen kinder-WC en kinder-douche. Dit wordt gevolgd door aanwezigheid van een speeltuin en dan met name een zandbak (een beachvolleybalveld is ook een goed alternatief...), andere kindjes en verder veel stenen en stokken. We hebben al een hele verzameling die mee verhuisd.
We staan nu op een hele relaxte camping. Klein, uitzicht op Sloveense heuvels, bar in de oude stal met internet. Speeltuin met zandbak onder appelboom, ijskast met koud bier, eigenaar die lekkere maaltijd op de grill kookt, wat willen we nog meer, zeker met het oog op de komende dagen van 38 graden.....we houden jullie op de hoogte.
En wie kampeert waar? In Frankrijk kwamen we veel nedelanders tegen (direct herkenbaar als je de camping op komt rijden, een van de weinige landen met gele nummerborden), in Italië kamperen veel duitsers, verdwaalde engelsen en in Zuid-Tirol weer veel nederlanders (misschien heeft dit ook te maken met speciale campings waar je korting krijgt in het voor seizoen, daar zijn natuurlijk altijd gele nummerborden te vinden!), in Kroatië zijn ook erg veel duitsers, italianen, oostenrijkers, slowaken, polen en tsjechen. En nu in Slovenië weer redelijk wat nederlanders, duitsers en italianen.
Hoewel de campings aan zee geweldig waren qua uitzicht (Mali Losinj, Krk, Paklencia) en het echt geweldig is om de ochtend te beginnen met een duik in het water, 10 meter van onze sleurhut vandaan, waren dit ook de grote massale campings. We keken hier welliswaar onze ogen uit, maar werden ook ietwat kriebelig van het hoge hutje mutje gehalte. En volgens mij slapen veel mensen op deze campings in hun zwembroek.....savonds om 23.00 uur lopen ze in hun zwembroek en ochtends om 7.00 uur weer.
Na zoveel campings zijn we natuurlijk volleerde gluurders geworden. Onopvallend achter onze zonnebrillen houden we alles goed in de gaten. Met paar woorden kunnen we elkaar uitleggen wie wat waar doet. En als we het echt niet kunnen zien wat achter ons gebeurd, vragen we Maud of ze ons kan vertellen hoe een caravan wordt ingeparkeerd....
Toppunt van blijdschap op een camping voor de kinderen is een eigen kinder-WC en kinder-douche. Dit wordt gevolgd door aanwezigheid van een speeltuin en dan met name een zandbak (een beachvolleybalveld is ook een goed alternatief...), andere kindjes en verder veel stenen en stokken. We hebben al een hele verzameling die mee verhuisd.
We staan nu op een hele relaxte camping. Klein, uitzicht op Sloveense heuvels, bar in de oude stal met internet. Speeltuin met zandbak onder appelboom, ijskast met koud bier, eigenaar die lekkere maaltijd op de grill kookt, wat willen we nog meer, zeker met het oog op de komende dagen van 38 graden.....we houden jullie op de hoogte.
donderdag 12 juli 2007
Kroatië II
Wat ons aan de Kroatische kust is opgevallen, is met name de grote Romeinse en Venetiaanse invloeden en restanten. Zo heeft Pula, een stadje met 60.000 inw., een enorm Amfitheater uit de tijd van Keizer Augustus, een tempel, forum en nog veel meer. Een waar openluchtmuseum. En gelukkig is in het kielzog van al dit bouwwerk ook de cappuci en latte machiato meegekomen....Onder de platanen is het aangenaam vertoeven.
Net als andere landen in Centraal Europa, heeft Kroatië een bewogen en voor ons onbekende geschiedenis. Van de prehistorie, via romeinse overheersing, het Byzantijnse rijk, Slavische veroveringen, het Habsburgse rijk, behorend tot Venietië en daarna bezit van Napoleon, tot aan het Joegoeslavisch Koninkrijk en later de Joegoeslavische republiek. De jongste geschiedenis is door de oorlog ons beter bekend. Door meer over de geschiedenis te lezen (wat Anne meestal doet op het moment dat ze het land weer uitrijdt....), blijkt ook het uitbreken van de oorlog te maken hebben met complexe gebeurtenissen in het verleden. En zelfs 12 jaar na de beeindiging van het Kroatisch - Servisch conflict, rijden we langs afgebrande en met kogels doorzeefde huizen. Dit zijn vermoedelijk de huizen van Servische families, platgebrand door Kroaten om terugkeer te verhinderen, echter nog steeds eigendom van de desbetreffende families. Voor ons zijn het onwerkelijke getuigen van een oorlog die al weer een tijd voor bij is en toch dichtbij komt.
Net als andere landen in Centraal Europa, heeft Kroatië een bewogen en voor ons onbekende geschiedenis. Van de prehistorie, via romeinse overheersing, het Byzantijnse rijk, Slavische veroveringen, het Habsburgse rijk, behorend tot Venietië en daarna bezit van Napoleon, tot aan het Joegoeslavisch Koninkrijk en later de Joegoeslavische republiek. De jongste geschiedenis is door de oorlog ons beter bekend. Door meer over de geschiedenis te lezen (wat Anne meestal doet op het moment dat ze het land weer uitrijdt....), blijkt ook het uitbreken van de oorlog te maken hebben met complexe gebeurtenissen in het verleden. En zelfs 12 jaar na de beeindiging van het Kroatisch - Servisch conflict, rijden we langs afgebrande en met kogels doorzeefde huizen. Dit zijn vermoedelijk de huizen van Servische families, platgebrand door Kroaten om terugkeer te verhinderen, echter nog steeds eigendom van de desbetreffende families. Voor ons zijn het onwerkelijke getuigen van een oorlog die al weer een tijd voor bij is en toch dichtbij komt.
Kroatië I
Na de prachtige, edoch regenachtige Dolomieten waren we toe aan de adriatische kust. Dus richting Kroatië voor een paar daagjes bijkomen hadden we bedacht. Uiteindelijk zijn we 17 dagen gebleven... Van `t een kwam `t ander. De eerste week stonden we op een hele leuke, kleine camping, met zwembad. Aangenaam zeewindje, veel ruimte voor kindjes om te spelen, lekker fietsen. En toen dachten we "hoe zouden de eilandjes er uit zien?" Dus reden we naar Cres en Krk, en toen dachten we "nu kunnen we ook naar het wereldberoekmde Plitvice nationale park, in het binnenland" en toen dachten we "voordat we de komende maanden in het binnenland verblijven, laten we nog een paar daagjes adriatische kust meenemen" en toen waren we 17 dagen verder.
Dole Mieten
Hier dan eindelijk bericht over de Dolomieten, vernoemd naar zijn steensoort! Zeer mooi en uitdagend om ooit weer eens terug te keren en een paar tochten te lopen met onze klimgeiten. Er zijn namelijk zogeheten "ferre ferratos" te lopen een combinatie van goede schoenen en klimspullen om op plekken te komen waar normaal alleen de echte bergsporters kunnen komen. Maar goed eerst over het zogeheten hier en nu, gisteren en morgen zijn slechts waardevolle tijdselementen.
Italianen denken dat ze kunnen rijden en dat ze dat dus ook hard kunnen doen op smalle wegen in onoverzichtelijke bochten, tenenkrommend voor een NurLangsam Hollander met zijn 2e huis achter zijn wagen, tot Slovenie is alles goed gegaan (later meer dus).
We hebben gefietst, gelachen, gewandeld rond de TRE CIMES en heerlijk gegeten in Italia en komen hier graag weer eens terug,
ciao RijkAnneAlainMaud
Italianen denken dat ze kunnen rijden en dat ze dat dus ook hard kunnen doen op smalle wegen in onoverzichtelijke bochten, tenenkrommend voor een NurLangsam Hollander met zijn 2e huis achter zijn wagen, tot Slovenie is alles goed gegaan (later meer dus).
We hebben gefietst, gelachen, gewandeld rond de TRE CIMES en heerlijk gegeten in Italia en komen hier graag weer eens terug,
ciao RijkAnneAlainMaud
Abonneren op:
Posts (Atom)